بافت هاي قديمي در شهرهاي تاريخي ايران همواره نشان دهنده پيشينه و اعتبار آن مكان بوده است، در اين ميان خانه‌هاي مسكوني با فضاسازي‌هاي مختلف در اين گونه بافت ها با اشكال متنوع از اهميت و جايگاه خاصي به لحاظ مطالعاتي برخوردار است. حوضخانه در گذشته از فضاهاي مسكوني بوده و به تعبيري قلب و مركز يك خانه محسوب مي شد. از نمونه‌هاي بر جاي مانده حوضخانه اي در بيدخت گناباد متعلق به منزل قديمي خواجه است. اين حوضخانه متعلق به دوره قاجاريه داراي شماره ثبت ملي 3237 مي باشد اين حوضخانه قبل از تخريب تا قبل از سال 71 جبهه شمالي آن داراي برج و ساباط و هشتي بيروني و حياط بيروني و اندروني و حوضخانه، سردري– صندوق‌خانه- بادگيرخانه- مطبخ- تابستان نشين و زمستان نشين مي باشد كه قسمت زمستان نشين آن از بين رفته است. پوشش گنبدي اين مكان بر چهار ستون استوانه اي قرار گرفته كه بر فراز پوشش آن عنصري شبيه كلاه فرنگي جهت تأمين نور فضاي داخلي و تهويه هوا به دليل رطوبت مكان تعبيه شده است. در ميان اين فضا نيز آب نمايي مدور و بسيار زيبا ايجاد شده كه مجموع اين اجزاء و عناصر فضايي مطبوع را به وجود مي آورده است. معماري اين حوضخانه متعلق به اواخر دوره قاجار است.